W adhortacji apostolskiej Evangelii Gaudium, papież Franciszek przypomina nam o znaczeniu towarzyszenia duchowego (kierownictwa duchowego) w życiu chrześcijanina. „Bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy mężczyzn i kobiet, którzy mają doświadczenie w towarzyszeniu, znają sposób postępowania, w którym wyróżnia się roztropność, zdolność zrozumienia, sztuka oczekiwania, uległość Duchowi, byśmy chronili wszyscy razem powierzające się nam owce przed wilkami usiłującymi rozproszyć owczarnię.”(Evangelii Gaudium, nr. 171). Tymi słowami papież Franciszek przypomina nam o potrzebie towarzyszenia czy kierownictwa duchowego w życiu chrześcijanina.

Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina w odniesieniu do kierownictwa duchowego, że: „Duch Święty udziela niektórym wiernym daru mądrości, wiary i rozeznania”. Te dary można znaleźć u wszystkich Chrześcijan: księży, zakonników, zakonnic i świeckich. Prowadzenie kierownictwa duchowego innych osób jest w istocie jednym ze sposobów, w jaki osoby świeckie mogą sprawować swe powszechne kapłaństwo, które uzdalnia „do pomagania ludziom na ich drodze do Boga, poprzez świadectwo słowa i przykładu, poprzez modlitwę i pokutę.”

W kierownictwie duchowym, nie podążamy za radą drugiej osoby z obowiązku, ani nawet dlatego, że uznajemy jej większe doświadczenie czy wiedzę, ale dlatego, że dostrzegamy, że poprzez jej słowa to Bóg oświeca i doradza. Wielokrotne porady kierownika duchowego nie skupiają się na szczegółach, ale popychają do refleksji i przede wszystkim do konfrontacji z Panem podczas modlitwy. W istocie, to do osoby zainteresowanej należy zastanowienie się nad tym, co usłyszała i podjęcie decyzji o rozwiązaniu. Decyzja ta z pewnością została oświecona radą, ale wynika z rozważań i woli osoby zainteresowanej.

Sprawdzianem i owocem prawidłowego procesu towarzyszenia duchowego jest zachowanie wolności wewnętrznej uczestników relacji towarzyszenia, a u osoby prowadzonej nawet istotny wzrost tej wolności. Towarzyszący powinien poczuć się zbędny i powiększać dystans, pozostając jednak dostępny dla trudniejszych momentów życia duchowego.