Gdy Kościół publicznie i na mocy swojej władzy prosi w imię Jezusa Chrystusa, by jakaś osoba lub przedmiot były strzeżone od napaści Złego i wolne od jego panowania, mówimy o egzorcyzmach. Praktykował je Jezus, a Kościół od Niego przyjmuje władzę i obowiązek wypowiadania egzorcyzmów. W prostej formie egzorcyzmy występują podczas celebracji chrztu. Egzorcyzmy uroczyste, nazywane "wielkimi", mogą być wypowiadane tylko przez prezbitera i za zezwoleniem biskupa. Egzorcyzmy należy traktować bardzo roztropnie, przestrzegając ściśle ustalonych przez Kościół norm. (KKK 1673)

Egzorcyzmy mają na celu wypędzenie złych duchów lub uwolnienie od ich demonicznego wpływu , mocą duchowej władzy, jaką Jezus powierzył Kościołowi. Czymś zupełnie innym jest choroba, zwłaszcza psychiczna, której leczenie wymaga wiedzy medycznej. Przed podjęciem egzorcyzmów należy więc upewnić się, że istotnie chodzi o obecność Złego, a nie o chorobę.

Posługa księdza egzorcysty wymaga odpowiedniego przygotowania ze strony osoby wobec, której stosowany ma być rytuał. Niezbędne jest przeprowadzenie wstępnej rozmowy (patrz zakładka rozmowa duchowa). Ważne jest przynajmniej podjęcie próby praktykowania życia sakramentalnego (regularna spowiedź, Euchrystia, adoracja Najświętszego Sakramentu, regularna modlitwa własna). Pozwoli to ocenić stan duchowy osoby borykającej się z trudnościami.